gurguilu
(V-arrig ap. A
; Añ (-gullu V)),
gurgul.
Hoz.
"Podadera"
Añ.
v. aihotz.
Otzarea eta gurgullua artuta, asten da mastuiaren alderdi batetik eta erreskan batuten dituz, ondo begiraturik, ikusten dituzan mats-mordaak.
Zav (ms. ap. DRA
).
Bedarra ebateko edo mats-batzeko makets edo gurguillua.
A BGuzur 154.
Basoan oteak eta giñarrak ebagitten dituzanai gurgula esaten dautzee.
Onaind EEs
1930, 203.