gurin
1.
(
G-bet-nav, AN-gip ap. A).
Mantequilla; manteca, grasa.
v. 2 guri, urin.
Gastaiak eta guriña edo mantekillia egiteko ola edo fabrikak.
ForuAB 89.
Gaztaiak, guriñak eta gaztanbereak.
Otx 63.
Urrenik, eltzaria guriñaz ondurik.
"
Enjundia"
.
Or Eus 369.
Asi da aroan, odol ta gurin, / egiñaz barrunbetea.
"
Sangre y grasa"
.
Ib. 159.
Guriñak, zerri-koipea, eta mueta nasitako koipe jakigarriak.
EAEg 19-1-1937, 845.
Gurin eta eztia yango ditu.
"
Butyrum et mel"
.
Ol Is 7, 15 (Dv burraz, Ur guri
).
Arraultza ta guriña asko sartzen zan etxe artan.
Anab Poli 77.
Zure elea / ez da gurina eta esnea: / harria itsasoa eta haizea.
Lasa Poem 79.
En DFrec hay 4 ejs.
Ortik urtzen dan muxar-guriña / amandrearentzat gorde.
"
Grasa"
.
Or Eus 89.
2.
"(G-azp-bet-nav), natilla endurecida a la cual se le da cualquier forma"
A.
v. burin.
3.
"Zumo de vegetales y jugo de la carne"
A.
Lore-gurin eta erle-gorotzez.
Ibiñ
Virgil
108.
(Fig.).
Itz berri oriek guriña kentzen diotela olerkiari.
"Jugo poético"
.
Or (
in
Gazt MusIx 14
).