gurtzil
1.
gurzil (Lcc, Lar Sup, Añ (+ -illa), H),
burzil (Añ (V)),
burtzeil (V-arr ap. A
).
"Rueda de carreta"
Lcc.
"Rueda de carro"
Lar Sup.
2.
(V-ger),
gurzil (V, G),
burtzil (V-oroz-m-gip-al)
Ref.:
A (burtzil, gurtzil, gurzil,
zil);
Iz
ArOñ
(búrtzill)
Als
(burzil);
Ond Bac (gurzil)
.
"Eje de carro" A. "Burtastoak, gurtzillak erroska-gañean bira egiten duan bi aldetako egur ala burniak (V-gip)" Urkia EEs 1930, 47. "Gurtzilla, bi txirrinkak erditik lotzen dituan aga (V-gip)" Id. Ib. 47 (en la definición de burtorraziak emplea burtzil). "Gurtzilla txirrinkari josten duten untzeai añak deritzaie" Ib. nota.
Itzain batek bere idiakaz kargaren bat burdian nunbaitera eruan gura dabenian, lenengo gertaketan dau burzilla, ondoren [...] txirrikak, gañian ifinten deutsa burkama zabala.
msOñ 27r.