idurikatu
1.
(G, arc. ap. A; Ht VocGr 373, Izt VocC, H).
Imitar, fingir.
"1. imiter, reproduire l'action d'una autre, contrefaire. 2. ressembler, avoir l'apparence de"
H.
Bere anaia ondraduak idurikatu zitzala eginpide guztietan.
Izt C 464.
Idurikatuz ongi geren gurasoak, / gorde bear ditugu maitaro jasoak.
Ib. 219 (v. tbn. 108, 143, 149, 294; v. tbn. Po 138).
Egite onetan badaukate zer imitatu, idurikatu, beraren seme-alabak.
Bv AsL 39s.
[...] esan nion, aldarte ona, enuena idurikatuz.
A Ardi 49.
Nere aitaren mintzura lodia idurikatuz.
Ib. 141.
Au berak entzun zueneko, irri-karkaila idurikatuz esan zuen.
Zait Plat 128.
2.
Imaginar; representar.
Gorpuzkiak idurikatzen nitun.
"
Imaginabar"
.
Or Aitork 96.
Teokrituk, Komata eta Lakonen arteko lipizta bezala, Bergilik, Menalk eta Dametaren artekoa idurikatzen du.
Ibiñ
Virgil
37.
[Komentuko superiorak] badu [...] fermutasun eta ororen gainetik fede azkar bat. Nahi duen haren idurikatzen badaki sekulan gibelatu gabe.
(Inperpr?).
Othoizlari
55 (1969) 29.
En DFrec hay 5 ejs.