idurikunde
1.
(Dv).
Aspecto, apariencia; imagen, representación.
v. 1 iduri.
Satanek berak ere hartzen ohi duenaz geroz argizko aingeruaren idurikundea.
He 2 Cor 11, 14 (
TB, Dv itxura; v. tbn. He Lc 12, 56).
Parzunerkoak ez du egiazko adiskidetasunaren idurikundea.
He Phil 315 (SP 314 adiskidetasunaren figura
).
[Konseilluak] idurikunde on handirik gabekoak direlarik.
Ib. 495 (SP 488 on-iduri
).
Eta [Josepek] idurikunde borthitza ikhusiagatik ere Birjinaz opinione gaxtoa hartzeko, ez zuen egundaiño, ez niholeretan, nahi izan yuiatu.
Ib. 350.
Amasei ta emezortzi artekoaren idurikundeak.
Garit Usand 25 (ref. a unas imágenes proyectadas durante una conferencia;
v. tbn. 56).
2.
(Dv, A).
"Imagination (He)"
Dv.
"(L), imagen, imaginación"
A, que cita a He.
v. iduripen
(7).
Eziñ baliatuko zare pensamendu eta idurikunde suerte horietaz.
He Phil 104.
3.
Semejanza.
Haren heriotzearen idurikundean harekin ehortziak izan balinbagare, haren arrebiztearen idurikundean ere batean jaikiko gare.
Dv Rom 6, 5 (He idurirat).