jainkoki
1.
Ente de naturaleza divina.
Graziaz, Jaunaren izatea guganatzen duan jainkokiaz, betea.
Inza Azalp 155.
Gizatasun ua aingeruki, obeki esan, Iainkoki uts eta garbi bezala biurtzen zaio nere idurimenari.
Or QA 157.
2.
Ídolo.
Fetixak badituzte, bere buruen eta bere azinden xarma gaixtoetarik begiratzeko, jainkoki xehe batzu.
DRA.
(sin ref. alguna)