jainkoti
1.
(Lar, Añ, H).
Devoto, piadoso.
"Beata, serora, andre jainkotia
"
Lar (Añ andra jainkotia).
v. jainkotiar.
Txikietatik bera zetorren jainkotia, modesta ta txit deboziora emana.
Cb Eg III 363.
Ama Eskolastika jainkotia Birjiniaren aditzen zegoen.
Birjin 53.
Jacob-ren griña nagusiena zan pakeatsua ta jainkotia izatea.
AA III 625.
Horiek guziak arthoski ta gogo onez egin behar ditu arima leial eta jainkoti batek.
Dh 61.
Onela Israelitarrak utsegin zuten bide jainkotian.
Kortazar Serm 169.
Nire nagosi yainkotiak otoitza amaitu ebaneko.
Or Tormes 111.
Esker onez ikusi ta ere, bere il-arria zitzaion kutunenik arako idazpuru yainkoti arekin.
Or Mi V.
Euzkadiko yainkoti utsek toki ortan ba-lekuste orratik!
Ldi IL 23.
2.
Divino.
Gauza jainkotietan edo Elizakoetan.
Kortazar Serm 183.
Grazia jainkotiaren aberastasunak.
Ib. 170.