jakinde
(Lar, Añ, H (V, G)).
Estudio, ciencia; sabiduría, erudición.
v. jakiunde.
Izarkindea deitzen diogu izarren egokiak irakasten dituen jakindeari.
Lar DT XLIX.
Bere jaki[n]dearekin, bere ontasunarekin [...] mundu guzia berak nai duen eran dadukan ta darabillen Jangoiko-gizon maitagarria.
Mb OtGai III 31.
Iturri ugaria, ur gozo bizia ta jakindea ematen duena.
Cb EBO 36.
Oriek jakinde edo estudio andirik ez iduki arren.
Ib. 61.
Agertzeko munduari Jangoikoaren xakindea.
LE-Ir.
Jakindearén, piedadearén ta Jangoikoaren beldurtasunarén dónoak.
LE Doc 199 (57 xakindea
).
Laugarrena jakindeko doaia.
Añ
CatAN
63 (CatLuz 27 ezagutzaren, CatLlo 84 zienziyako, CatBus 37 zienzia edo gauzen aitutearen).
Santuen jakindea, zentzua [da]
.
Ur Prov 9, 10.
Eraberean jakinde asko eskuratu nai izan zituen.
Aran SIgn 64.
Batu ziran beren jakinde eta besoakin obra au egiteko lagundu zezakeen guziak.
EE 1884b, 79.
Eman zion, bada, / Febok jakindea.
AB AmaE 115.
Jakindiaren itxaso sakon [Miren Deuna]
.
Enb 108.
v. tbn. Otag EE 1884a, 312. Ag Serm 206.
JAKINDEZKO GUDA,
JAKINDEZKO LEHIA.
"Oposición a cátedra, jakindezko leia, guda" Lar.
Jakindezko gudetan añ goi jarri zan.
Ag Lar 549.