jakintsutu
1.
(Gèze→Dv, H),
jakinsutu (S ap. A
),
jakintsundu (Dv).
Hacer(se) sabio; instruir(se).
"S'instruire, apprendre"
H.
"Instruirse"
A.
Zük bihotzak argitzen eta jakinsützen dütüzü.
Mst III 2, 2 (Ip jakintsützen; SP dotrinatzen, Ol irakatsi).
Dohatsü da, Jauna, zük jakintsützen düzüna.
Ib. 3,1.
Mündiari erakatsi behar zütien egiez hen jakintsützeko.
CatS 29.
Zoinen laster eta untsa jakintsütürik ginatekian jakin behar dütügün oroz.
Ip Imit I 25, 6.
Apostoliak ere izan ziren Jinkoaz jakintsütürik.
Ip Hil 198.
Gure laguntzari esker, [...] jakintsutu dira, tresnatu eta indartu.
SoEg Herr
2-5-1957, 1.
2.
Informar(se).
"Être informé, avoir eu connaissance. Iankintsutu naiz ethorria dela
"
H.
"Informer, instruire quelqu'un de quelque chose. Iakintsutzen zaitugu, bada, zure adiskidea hil dela
"
Ib.
Hortan ez zen kalonjea ongi jakintsutua izan.
Lf ELit 196.