jalgitze
1.
jalgite (H) .
(
Eguzki-jalgitze
).
Salida, lugar por donde sale el sol.
Ikhus nezan berze Aingeru bat igaiten zela iguzki ialgitetik.
Lç Apoc 7, 2 (He iguzki jaikitzetik, Ip ekhi jalkigiatik, Dv iguzki sortzetik, Ur (V) eguzkijaren urteeratik, Ur (G) eguzkiaren irteeratik, Ol eguzki sortaldetik, Ker eguzki-sortzaldetik, IBk sortaldetik, IBe ekialdetik).
2.
jalkite,
jalitze.
Salida, acción de salir.
Goiz oroz argi puntan iguzkiaren ialkitiari, erakarzen zian bere pajetarik bat bere ohiaren aitzinera.
Tt Onsa 15.
Emadazü mündü huntarik jalkite dohatsü bat.
Mst III 57, 4 (Ch iragate, Ol irten
).
Jalkite alagera batek, ützültze triste bat ardüran erakharten dü.
Mst I 20, 7 (SP ilkhite, Ol yoate).
Jaun Apezpikuaren jalgitzea.
HU Zez 158.
Igandean ospe handitan egin dugu jalitze hori.
Herr 5-7-1962, 2.
Bakantza haundietako jalgitzea balinbazen.
Larre ArtzainE 109.
Meza-jalgitze batez.
Ib. 75.
3.
ialgite.
Origen.
Inxensiak bere ialgitia eta sortzia hartzen du pinoa deithatzen den zuhaintze [...] harganik.
Tt Arima 20.
4.
jalkitze.
Desbordamiento.
Ur yalkitze bat gerthaturik, ibaia yoan baita etxe haren kontra.
TB Lc 6, 48 (Lç soberná, He, Dv, IBk e IBe uholde, Ol ugolde, Ker uriol
).
Derrame.
Eritu nintzen bidean eta odolezko jalgite batek hil ordean ezarri ninduen.
Prop 1896, 232.
jalgite ( VocBN
.(y-)→A, H),
jalkite (-kh- S ap. A
; Gèze, Dv (S), Foix),
jelgite.
Diarrea.
Bereziki badute [oiloek] beheitikoa edo jelgitea.
GAlm 1951, 38.
Jalgite nasai eta usaindu baten ondotik hiltzen dira.
Gatxitegi Laborantza 199.
5.
Saliente.
[Vauban-en harresietan] dorre edo jalgitze ukondo batzu ere han eta hemen.
Larre ArtzainE 311.