jangura
1.
(V, BN ap. A
; Dv) .
(Sust.).
Apetito, hambre.
Neke latzak kentzen edo nasten dio loa ta jangura guzia.
Mb IArg I 185.
Euren janguriak geituko leukiala neuria.
Mg PAb 131.
Ordu biak ziran bada ta eneutson yangurarik sumatzen.
Or Tormes 67.
Jaki-ondakiñ billa piko ta piko janguraz ebiltzan artean.
Erkiag Arran 122.
Neuk neroian jan-gurea.
Bilbao IpuiB 136.
2.
(V, BN-baig ap. A
; Dv) .
(Adj.).
"Désireux de manger. Ez naiz jangura
"
Dv.
"
Jangura da (V), tiene apetito. Eniz jangura (BN-baig), no tengo apetito"
A.
Jalea ta jangura, ezkontzeko geratu ziran doterik ez ta.
(V-m).
EZBB
II 9.