jardule
1.
jardunle.
Hablador, charlatán; murmurador.
Nik esan nai nebana da iardulea dala gure etxeko andratxoa.
Ag AL 57.
Beti [oi da] jardunleren bat ondamuaren kolkotik ertetzen dioten itzak lagun artean ereiñ oi dituana.
Ag G 218.
2.
(El)que se ejercita, practica (en) algo.
Jardule amorratua, gogoratuko zera, bizikletaren gañean maiz ikusten genuana.
Anab Usauri 107.
Ai euzkel-elerti barrutian onen antzeko jardule bat bagenu! Irakurlearen agoa gozatzeko.
TAg GaGo 52.
Akademiak izan bear du, noski, euskal-ekintzaren ardatz eta buru; baiñan euskeraren egille, jardule, biziragille, gu guztiok.
Egan 1956 (3-4), 68.
3.
Actor.
Au ez da irakurri bakarrik, entzun bakarrik egitten, baita ikusi ere yardule edo begitantzale nabarben oriik begitandu oi dutena.
Or LEItz
40s.
Iarduleak negar zeragidaraño.
"Histrionis [...] qua mihi lacrimae excutiebantur"
.
Or Aitork 56.
[Eszenario tipi-medarrean] jarduleak, zirkin ta errankizun apartekoz, egoki agertarazi zuten.
Irigoyen
Egan 1956 (3-4), 70.
4.
Interlocutor.
Eztabai zorrotza sortu zan arrantzale gazte biren artean. [...] --Zertarako naizan? [...] --erantzun zion jarduleetan gazteenak.
TAg Uzt 45.