jasankor
1.
(Hb, Dv→A),
jasainkor (H).
Paciente, sufrido; resistente.
"
Lagunen alderat iasainkor izaitea, être patient, endurant à l'égard de ses compagnons, de son prochain"
H.
Neskatxa bat zen eztia, jasainkorra, langilea.
Birjin 417 (escrito <jasainorra>, pero cf. ib. 222 jasainkorki
).
Ni gaixto, zu on eta jasankor. Ni zuri ihesi, zu nere bilha.
Dv LEd 240.
[Karidadea] jasankorra da, ongillea da, bekaizten ezta.
JBDei 1919, 226.
Jauna, zeure bizitzan yasanbera (yasankorra) izan ziñean ezkero.
Pi Imit III 18, 2.
Bat bestiaren huts guzietan / izan gaiten bai jasankor.
Etcham 153.
Maitasunari ixilki ta jasankor (resignación) eutsi zion.
Etxde JJ 263.
Arrantzale jasankor ta bulartsuak.
Erkiag Arran 33.
Ugarte jasankorra, itsasoari bekoz-beko.
Ib. 185.
Euren biziera jasankor ori aukeraturik.
Ib. 197.
Txikitxoen bihurrikeriekin Kaisaren semea baino jasankorragoak ez diren [Estatu Batuak]
.
(In MEIG
VI 32
).
2.
"Enclin à [...] emprunter"
Hb.
3.
"Soportable. Negu yasankorra
"
Izeta BHizt2.