jaukal
1.
(
y- BeraLzM) .
(Adj.).
Espléndido, magnífico.
"Superiorísimo, pistonudo, excelente, magnífico"
BeraLzM.
Gure Quijote iaukal oni.
"
Gallardo"
.
(Quijote IX)
Ldi RIEV
1929, 208.
Pagadiaren ume yaukala.
'Hija espléndida'
.
Ldi BB 112.
Basoren ume yaukal.
'Bellísima'
.
Ib. 122.
Yainkozale garbia, euskeltzale yaukala.
Ldi IL 70.
Bai, orraatik elertilari trebea; bai ertilari iaukala.
TAg GaGo 70.
Zure ele yaukalak egi biurtzeko garaia da.
Zait Sof 126.
Pagaditako itzala, / bai etzan-leku yaukala!
SMitx Aranz 129.
Urre meatz iori, yaukal, baliotsu.
Etxde 16 Seme 46.
Izadiaren eder-lore yaukalak sortu didan biotz-utsunea.
Txill Let 24.
Gazte aberatsa zan, eta doai iaukalez edertua [...] zuen burua.
Zait Plat 109.
Eladek ekarri dizkigun esku-erakutsi iaukalak.
Ib. 36.
Iriburu iaukala.
Ib. 16.
v. tbn. Markiegi in Ldi IL 8.
2.
(Adv.).
Magníficamente.
"Admirablemente"
BeraLzM.
Erri xearengandik alde iarri zan bereiz eta iaukal oldozteko.
Zait Plat 31.
3.
(Sust.).
Esplendor.
v. jaukaltasun.
Zertarako balio digu izartegiaren yaukala betesteak, gero maitatzeko laguntzen ez badigu?
Txill Let 137.