landaratu
1.
"(Echarle a uno) fuera"
Lar.
2.
(Añ (AN) A; H),
landara.
Ir, llegar al campo.
"Salir"
Añ.
"Aller, se rendre au champ. Landaratu zeneko hasi zen iraulden
"
H.
Bat edo bat gau-erdiz landarako ote dan.
"Ir a la vega"
.
Or Eus 288.
Landaratu zan bezaiñ laister burutapen larri bat barne-jabetu zitzaion.
"Apenas se vió en el campo"
.
Berron Kijote 41.
3.
(Aux. trans).Llevar al campo.
"
Landaratu dituzu ongarriak, abereak?
"
H.
Ongi athera nahi bada, gisua landaratu bezain sarri, hedatu eta azpira eman behar du.
Dv Lab 183.