laudatzaile
1.
(Urt, Dv→A),
laidazale (S ap. Lrq
),
laudazale.
Alabador, el que alaba.
"Comendator, [...] laudatzáillea, [...] ohoratzáillea
"
Urt V 417.
"Louangeur, qui loue, exalte, glorifie"
H.
Thadee, laudazalea.
Lç Decl Mm, 4v.
O Iongoiko, errege <-gua> eta iaunen laudatzaillea, / zeru eta lehorreko puxantza da zurea.
EZ Man II 106.
Egin nazazu [...] zure ohore Iainkozkoaren laudatzaille.
Harb 258.
Hekin balsan dugun lauda, / gure Salbatzaillea. / Izan faborez demogun, / aithor laudatzaillea.
Hm 37.
Ezi laidazale hurak berak ezdeüs dütüzü.
Mst III 14, 4 (Ip laidazale; Ch lausengari).
Onelako laudatzalleak etsaiaren ordekoak dira eta [...] kalte andiak egingo ditue.
AA II 146.
Alta ez ginintazken azkenak izan nahi guk, hemen, [...] haren laudatzaile, hura zen eskualdun egiazkoari doakon bezala.
HU Aurp 156.
Laudatzailea, laudorio-gose.
EZBB II 46.
2.
(Urt, Dv, H).
"Approbator, [...] laudatzáillea, laudalaria
"
Urt II 208.
"Qui approuve, concède, accorde"
H.