limikatu
1.
(BN ap. A; Volt 92, SP, Urt V 86, Dv, H),
llimikatu (Chaho, Hb).
Lamer.
"Lécher"
SP.
"Lamer"
, "relamerse" Lar.
v. milikatu.
Orak ethorten ziraden eta haren zauriak limikatzen zituztén.
Lç Lc 16, 21 (He limikatu; TB, Dv, Ol, Leon, IBk mil(l)ikatu, Oteiza miastu, Brunet miliskatu, Or milixkatu, Ker e IBe mihazkatu).
Sar zekidan limikatuz, ialgiten zait horzkatuz.
O Pr 667.
Iesus izen sakratua aiphatzen zuenean, bere ezpainak edoskitzen zituela eta limikatzen.
SP Phil 335 (He 337 limikatu).
Noizetik-noizerat limikatzen zituzten haren zauriak.
Lg II 188.
Amak [kumea] limika dezan orduko.
Or Eus 223.
2.
(Part. en función de adj.).Relamido.
"
Neskatxa limikatua, jeune précieuse"
Dv.
"
Gizon limikatua ez da barazkaltzera gomitatzeko, l'homme aux goûts raffinés [...]"
Ib.
"
Bethi hitz limikatutan mintzo da
"
Ib.