loguratu
(V-gip ap. Iz
ArOñ
; Lar, Añ, H),
loguretu (G-azp).
"(Hacérsele, venírsele a uno ganas de) dormir"
Lar, Añ.
"Soñoliento, [...], loguratua
"
Lar.
"1. éprouver envie de dormir, être disposé à l'assoupissement, à la somnolence. [...] 2. donner envie de dormir, endormir, porter à la somnolence"
H (s.v. logaletu).
"
Loguratu naiz, me he puesto soñoliento"
Iz
ArOñ
.
v. logaletu.
Luzaturik barriz ezkonbarrijaren etorreria, loguratu ziran guztijak, eta luak artu zituzan.
Ur Mt (V) 25, 5 (Lç, He, Dv, Ip, SalabBN, Ur, Leon, BiblE logaletu, Samper lokumatu
).
Igali elduaren usañez beterik / axia egaz dabil sagasti-ziar, / ta neu loguratzen, baskal-oste onetan / erlia burrunka, neure inguruban.
Euzk 1933, 385.
--Ama, lotara noiz joan bear degu? --Ara, loguretu al aiz bada, gizajo ori?
Auspoa 323, 287.