narotu
1.
(G-bet, L, BN)
Ref.:
A;
Lh
.
"Rendre, devenir fréquent"
Dv.
"Hacerse frecuente"
A.
2.
(
G, AN, L, BN, S; Lar,
H),
naharotu (
H)
Ref.:
A, Lh (narotu)
.
(Aux. trans. e intrans.).
Fecundar, fertilizar y hacer fecunda la tierra, etc.; hacerse abundante, fértil.
"Enrichir, augmenter"
Lh.
Euskaldun askoren odol garbiak busti ta narotu dituala gure zugaztiak.
Ag AL 19.
Lur ondo narotuak gari berdez beterik.
Ag Kr 36.
Anima barruan erne ta narotutako lilia bezela zan.
Ag G 141.
Intzez narotutako zelai ezeak.
Ib. 150 (v. tbn. 14).
Adiskidien txaloak txit narotu zioten uste dollor ori erraien erdi erdian.
Ib. 219.
Fecundar, engendrar.
Udaberria ondo sartu artean, zeña dan denborarik lasterrena zanganoak beren ama narotzeko <naroro->.
ErleG 50.
Hacerse abundante, aumentar en número.
Beheretikako ogi hazitako berria ari da naharotzen.
GAlm 1932, 69.
(ap. DRA)
Otuak naharotu aintzinian, egiazko bidaia bati lotzia zen [...] merkhaturat atheratzia.
GH 1936, 9.
3.
(H),
naharotu (H).
"Rendre ou devenir conforme aux désirs"
H.
4.
"(G-azp), madurar"
A.