1. (naieragille Lar→H), naiera egile.
"Concupiscencia" Lar.
Ta bekatuak asaldatu zien gutizia, nai-eragille ta griñarekin gelditu ziran gaitzeronz makurtuak. Ub 9. Megopia hütsik, khorpitza hauskorri dütiana, hantik naieragilen errabia. Egiat 237. Amorio hau ere dago bi berhezitan, adiskidegoan ta naiera egilian. [...] Bigerrenian, aldiz hek eztütügü nahi, hantik jinen tzeikien probetxiarengatik baizik. Ib. 207. Era bitara artu lei maitaera edo amore au. Batari deritxo gura edo nai-eragillea, zeñegaz maite dogun Jangoikoa, beraganik datorkun onagaiti, berak egin edo egingo deuskuzan mesedeak gaiti. Añ MisE 157. Naieragille edo borondate sutua. Arr Carmengo 29 (ap. DRA ). Zer da latztasuna? --Naieragillearen griñen eta gurarien errazoiagazko alkartasun eta jo[k]abide zuzen bat. Itz Azald 190 (v. tbn. 189). Ikusiko dezute munduan erreiñatzen duala begiaren naieragilleak, aragiaren naieragilleak ta bizitzaren soberbiak. Kortazar Serm 406 (v. tbn. 142).

2. En AxN se explica ethorkor [Ax 68 (V 45) Nola gure Iaungoikoa baita hain on, [...] eta ethorkor] por naieragillea.