nahikotu
(V-ple-arr-m ap. A; Zam Voc
).
Satisfacer(se), quedar (dejar) satisfecho.
Ta ez da ezegaz bere naikotuten, Jaungoikua topau artian.
fB Ic I 14.
Ta nire bijotza gosez dago, zeugaz naikotu artian.
fB Ic II 266.
Jesusek zaintuten ditu, [...] jantzten ditu [...] atseginez ta pozez naikotuten ditu.
Ib. 91s.
Ta etzan naikotu edo satisfaziñotan sartu, beste neska gangarra beragaz eroan artean.
A Ezale
1897, 294.
Kataliñ, Meza bitarte guztian ezta negarrez naikotu.
Ag G 340.
Goizmezatxo batez naikotu bear izan nuen.
A Ardi 45.
Bi arru patsa ta bi zarerdi garikin naikotu zan.
Anab RIEV
1928, 610.
Langilleak ukapen ori entzunaz etziran naikotu.
Eguzk GizAuz 20.
Ta askotan urrutiragoko asmotan etorri zana, Santa Klarara joan etorriarekin naikotu egiten zala egingo nuke.
Anab Poli 18.