xangrinatu
xagrinatu,
xagrindu (B ap. Izeta BHizt2
; Urt IV 57).
Apenar(se).
"Disgustado. Arront xangrindue dago
"
Izeta BHizt2.
.
Ez utz zure burua xagrinatzera.
He Gudu 106.
Jaiñkoaren gaiñean fidatzen den [gizon] bat, ez da suprenitzen, ez inkietatzen, ez xagriñatzen, zenbeit hutsetan erortzen denean.
Ib. 50.
Zure alhaba juanik ere / eztizü deusere egiten, / eztüzü parmafoi / hura xangrinatzen.
Xarlem 1119.
Karta igorri nakon / ama nobliari, / zuzenaren amatxi / nahi zuen jarri; / ene xangrinatzia / ez da arrigarri, / erreposturik ere / ez baitaut igorri.
Bordel 127.
Hola xangrinatzeko sujetik ez duzu.
ChantP 398.
Hok eman izan ditut / ez xangrinatzeko, / ene ahide adixkidek / kuraie hartzeko.
Balad 216.