zarkildu,
zaarkuldu,
zarkuldu (
V-m ap. A
; Zam Voc).
Enjecer, avejentar.
"Aveje[n]tar. Norbaiti (geienez zartzarutz) gorputza astundu, baldrastu, saskartu edo zatartu, narrastu, pagotu dakionean, esaten da: urlia errime zarkuldu da, [...] fulano ha aveje[n]tado extraordinariamente"
A.
An zan Dabid egitan zarkilduta, Abisag Sunametarraren ardurapean.
Ol 3 Reg 1, 15 (Dv, BiblE zahartua, Ker zaarra
).
Gizon zaarkulduren bat ei egoan etxe barruan, dana uatuta egoana.
Erkiag BatB 11.
azpiadiera-1.1
(Ref. a cosas).
Ontzi zarra zarkildua zen; olak ustelik zeduzkan.
Or Mi 62.
Txirrinbiko gaisoa, ainbeste urtetan eskuz-esku ibilli ondoren, zaarkildua ta ugerrez betea egon arren.
Erkiag BatB 112.