zangarte
1.
(SP, Lar, H),
zankarte (Lar, H),
xankarte (Foix ap. Lh.),
xangart (BN-mix ap. Primorena 10
),
sangart (BN-mix ap. Primorena 10
).
Zancadilla (sentidos prop. y fig.).
"Jambette"
SP.
"
Goazen borrokan, bainan zangarterik ez zilhegi
"
H.
Baldin zuk etsai ageri direnen zangarteak, zelatak eta gaixtakeriak agertu, khendu eta desegin ezpazinitu.
Mat 295.
(Jesusen etsaiak) zangartea jarri naiean dabilzko erriko agintariaren eskuetan erori dedin.
EgutAr 9-11-1957 (ap. DRA
).
2.
(Arch UFH),
zankarte (-kh- S ap. Lrq
)
Entrepierna, espacio entre las piernas. "Igaran eraziren ditut zang'artetik" Arch UFH. "L'entre-jambes" Lrq. Cf. VocNav: "Al zancarte, a horcajadas sobre la espalda de otro (Roncal)", y "zangarte, llaman así a una de las operaciones en el manejo de la laya, que consiste en apoyar el pie encima del hierro y cargar sobre él el peso del cuerpo, a fin de hundir las dos púas en la tierra (Añorbe)".
Trankoka zabiltzan, sotanak zangartetan harturik, kaputxak begitarteari beheiti.
GH 1971, 157.