zapalgarri
1.
(
H) .
(Adj.).
Aplastante, destructor.
"Qui est propre à presser, écraser, anéantir"
H (s.v. zaphagarria).
Bigarren karlatar guda zapalgarriaren ondoren.
Y 1933, 2.
Geienetan kanpotik datorren eraso ta jazarra zirika ta kilikagarri zaie [erriai], geiegizkoa, au da, erabat zapalgarria ez ba da.
Lab EG
1958, 75.
Apabullante, demoledor (fig.).
Baña bere buruari asko eritxon arro andia, siñiskorra ta siñisgaiztokoa, beren esakera nastau, mordollo ta gatzbakoak gauzarik adjutu ta zapalgarrienak legez astiro esaten zituana.
Ag Kr 93.
2.
(Sust.).
Objeto que pesa, que ejerce presión.
Gizonak imiñiak izateko [arri arek] astunegiak direala deritxagu, batez bere iruren ganean laugarrena zapalgarri ezarteko.
Ezale 1898, 129b.