zapa
(Onomat. de. movimiento súbito).
Nik, barriz, artu eskubete dukat eta zapa! jaurti deutsedaz eurak zenbatu dagijezan.
Otx 135.
Ta zapa! ixil-ixillean saltau, ta sasi-arte baten ezkutau zan.
Bilbao IpuiB 36.
Bota eskua, ta zapa, egin dabe atzerantz edo egalerantz [zangurruak]
.
Ib. 239.
Ta alkarri eskua emon-da, biak bat-batean zapa, salto eben errekara.
Ib. 243.
Alako batean [...], zapa!, nere sorbaldan zerbait gauza zorrotza nabaitu nuan.
AZink 105.