ukabildu
1.
ukabiltu (Añ).
Dar puñetazos.
"Apuñear"
Añ.
v. ukabilkatu.
Kristo judioak ukabiltzen.
Ayerb EEs
1915, 259.
2.
Cerrar, apretar (la mano).
Esku biak ukabildu ta astakeriren bat esan da egitera ioan.
A BeinB 90.
Esku bat aizkora-kirtenean ebala ta bestea ukabildurik.
Ag AL 26.