ukabilko
ukabilako (-ill- Dv (L-côte), ukh- Hb),
ukailko (ukh- Hb),
ukubiloko (AN-ulz ap. Iz Ulz
),
ukumilako.
Puñetazo.
"
A zer ukubillókua! ¡qué puñetazo!"
Iz Ulz.
.
Ukhabilakoak emaitea.
Harb 176.
Ukhabilakoz larrua lebaturik.
Ib. 312.
Ukhabillkoak husu hek trukatzen zituzten.
Gy 34.
Aztinddubak eta ukabilkoak artu dozuz, ta bai-be lotsazko erijotza izukorraren epaia!
Eleiz GDBidea 6.
Ukabilko izugarriek ematen ditio.
Or Mi 59.
Hortan ukhumilako <-tako> handi bat emaiten du prediku alkiaren gaienan.
Lf Murtuts 13.