onestasun
1.
(L, BN, S ap. Lh
; Ht VocGr 371, Lar (h-), Añ (h-), Dv (-nh-)→A),
onhetstasun.
Honestidad.
"Honradez"
A.
v. onestate, onestidade.
Gauza ederra da, eta arimakotzat probetxu handitakoa onhetstasun batetan begien beheititurik edukitzea.
Ax 393 (V 257).
Nahi baduzu kausitu onhestasuna eta grabetasuna ikhusiko duzu baituela [euskarak]
.
ES 191.
Beha bekio ezkontzari guzietan honestasunekien eta izan bedi espos ohea tatxa gabekoa.
He He 13, 4.
Debozioneak ez gaitu gibelatu behar elkarri zor diotzogun honestasunezko eginbidien bethetzetik.
Mih 62.
Onestasun andian [jostaldiatzen dirade]
.
Izt C 213.
Onestasunari ezdagokion erdi-agerian ikusi zuenean [...].
Lard 10.
Fedearen eta onhestasunaren galtzeko lanjer guzietarik begiratu.
CatJauf 81.
Nehor gertatzen bada / ene beharretan, / zerbitzatuko ditut / denak lorietan, / onestasuna zainduz, / bertsu berrietan.
Larz Senper 106.
v. tbn. Hm 216 (onh-). Aran SIgn 56 (h-).
2.
Celebración.
Bere ahaiden edo adiskiden ezteietara ezpa berze onhestasunetara ibil ahal daitezke libreki.
Harb 426.
3.
"Amor, [...] onestasuna (AN)"
, "caridad, amor" Añ.
4.
"Affabilitas, [...] onhestásuna
"
Urt I 374.
Hill zenean Naas [...] Dabitek gaztiatu zion [...] haren seme eta ondorioari damu zuela haren aitaren heriotzeaz, elkhar atxikitzen zutelakotzat. Urrun da ordean honestasun hau izan baitzen behar bezala hartua.
Lg I 303.