otzur
1.
(
V-ple-arr-oroz-och ap. A; Añ (V), Izt 72r),
utzur (
V-ple-arr ap. A),
utsur.
"Pedazo de pan"
Añ.
"Mendrugos de pan, borona"
A.
"
Utzur 1.º (V-ple), mendrugos de pan, borona; 2.º (V-arr), alimento en general"
Ib.
Baita badagoz asko alper eskekuak / batzen yatorkuzanak utzur etxekuak.
Azc ( in
Ur PoBasc 241
).
[Pobreai] bizija emoten eutsen / fralleen otzurrak.
Ib. 184.
Saldu dira pobreen/ beso ta mukurrak; / eta kendu fraileen / sopea ta utsurrak.
Azc PB 335.
"Mendrugo, [...] (V) ogi otzurra
"
Añ.
2.
"(V-och), caudal, recurso. Ainbeste kantarirentzat San Antoniok eztauko otzurrik, San Antonio (es decir, la cofradía del pueblo) no tiene recursos para tantos cantantes"
A.
OTZURREAN.
"(V-och-m), mendigando. Otzurrean asi (V-och-m), empezar a mendigar" A.
Oba neukian attak etxetik jaurti ta otzurrian asi erazo ixan baleust.
Otx 72.
Urrun, aron eta otzurrean ibilli bearra izan dut.
Zait Sof 118.
Eguneango ogi otzurrean ari nauk, ara ta ona ibilki. Zait Sof 144.