ostarku
Etim. De ost- (< ortz-) + arku, litm. 'arco del cielo'.
(V-m-gip-al, G-azp-bet, AN-gip; Sarask, A Apend
),
oztarku (V-m; Dv),
ustarku (G-azp, V; Dv (V)),
uztarku (V),
usterku (V-gip),
uzterku (V-gip),
uzterpu (V; Añ (V)),
uztrauku (V?; Añ (V; + us-)),
ostraku (V-m),
ostriku (V-ger-arr),
oztriku (V-m),
ostroko (V-m),
ustruku (V-ple-arr-arrig-oroz),
uztranpu (V)
Ref.:
A (ostarku, oztarku, ostraku, ostriku, oztriku, ustarku, ustrauku, ustruku, uztarku, uzterku, uzterpu, uztrauku); A Apend (ostroko, ustargi); Bähr ArcGp 398s; Iz UrrAnz , ArOñ; Elexp Berg.
Arco iris.
"Arco del cielo, ostarkua
"
SaraskHizt 19 (la lectura de la penúltima y antepenúltima letras no es segura).
"
Eurixa ta euzkixa batera dienian ostarkua agertzen da
"
Elexp Berg. v. ortzadar, ostadar, ostilika.
.
Ustarkuba eguan jarlekubaren inguruban, kolore berdiskiaren antzekua.
Ur Apoc (V) 4, 3 (Ker ostarku; Lç, Dv, BiblE or(t)zadar, He, TB (h)oltzadar, Ip ozadar, Ur (G) ostrellaka, Ol ostadar
).
Ez dakust iñon pozgarririk, / Ezpada zuregan Ama maitea, / Bakarrik zu zara ostarku.
AB AmaE 382.
Ostarku barri bat laster / Jaioko jaku, / Zeiñ izango dan egun obeen / Señalea.
Ib. 130.
Bekan-uleak dira ostarkuak / eta aren bien azpian / dagoz erreten zaldun gazteak / mitxeletak lez argian.
Azc PB 122.
Zeru illunaren azpian ostilika edo ostarku (arco iris) ederra ikusteban Txanogorrik.
Ag Kr 184.
Goizeko ustrukua, arrats euri, arrastiko ustrukua, biar etorri (V-arr). Ostarkuari begiratu ezkero, aginak usteldu egiten dira (V-arr-larr [sic]). [...]. Ostarkua ikusi ezkero eun urtean eztago dilubiorik (V-m)
.
A EY I 166.
Odeiak lurgaiñean batu dagidazanean, ostarkua agertuko da odeietan.
Ker Gen 9, 14 (Ol ostadar
).
v. tbn.
EE 1880, 277 (oztarku).