ospagarri
1.
(Dv→A),
ospegarri.
Digno de gloria.
Hunen handi, hunen saindu, hunen maithagarri, hunen ospagarri egin zeraituen Jainkoaren botherea goresten irakats diezadazu.
Dv LEd 278.
[Meza saindua] zonbat den Jainkoarentzat ospagarri eta atsegingarri.
Arb Igand 93.
Jakin beharra lizate orai eskola eder hoiek ükhen dütienez egilek hitzemaiten zeizkien ondorio hospagarriak.
ArmUs 1896, 106.
Eorzte ortan, erriko seme guziak ari izango dira eta ospegarri zaie nere aintza darakustenean.
Ol Ez 39, 13 (Ker goragarri, BiblE gogoangarri
).
Badugu aski erranik erakusteko Eskual-Herriak galdu duela seme on, jakintsu eta langile ospagarri bat.
Lf ELit 302.
Asteasun gizon ospegarri askok ikusi dute lenengoz eguzkiaren argia.
EgutAr 20-5-58 (ap. DRA
).
Lehen lehenik zuberotar mintzaira ospegarriarekin.
Larre ArtzainE 142.
En DFrec hay 3 ejs. de ospagarri.
2.
(Tema nudo, precedido de gen.).Para gloria (de).
Gaitz hori ez da heriotzerakoa, bainan Jainkoaren ospagarri eta horren bidez gorets dadientzat Jainkoaren Semea.
Dv Io 11, 4 (Lç gloriatan, Ol, Ker aintzarako, Or ospe emateko, BiblE aintza azaltzeko
).
Gerla irabazleen ospegarri.
SoEg Herr
6-7-1961 (ap. DRA
).