ohartasun
1.
(
SP (sin trad.)→Dv,
A,
Lar,
Añ,
H).
Atención; carácter atento, despierto, inteligente.
"Reparo, advertencia, oarra, oarketa, oartasuna, arreta, artha
"
Lar.
"Vigilance"
Dv.
Oro behar dira presatu [...], bainan gutirekin adiskidetu, eta oraino ohartasun handirekin.
Birjin 79.
Handik aintzina ohartasun guziarekin egon zen ahren elhekaren aditzen urrikizko aire batekin.
Ib. 150.
Othoitzean jartzen garen lekhuan dela [Jainkoa] eta ohartasun berezi batekin beha dagokula.
Dh 101.
Zeru-lurretako erreginari mintzo zinaizkola zure lagun bati mintzatzen zaizkon baino ohartasun ta ikhustate gutiagorekin.
Ib. 265.
Harritu ninduen bere ohartasun handiaz, karriketan gaindi.
Lf ELit 265 (hablando de un ciego).
Observación, sentido de la observación.
Izen ori oartasun aundiz ta ezin egokiago jarria zuala.
(Quijote IX).
Ldi RIEV
1929, 209 (Or ib. 8 oartuki, AIr RIEV 1928, 603 oarmenduki).
2.
Reparo, inconveniente.
Cf. supra la trad. "reparo" en Larramendi.
Zeuk esan bear deustazu garbiro Adalbaldogaz izateko oartasun (reparo), zedal edo naiezik ete daukazun edo ez.
Ag AL 118.
3.
"Qualité de celui qui a sa faculté de se souvenir, sa mémoire"
H.