ostinatu,
ostreinatu (
SP),
ostrinatu,
oztrinatu.
Obstinarse.
"
Bekatutan ostreinatua dago, endurci au peché"
SP.
Obstinatu bada kastan Iesus ez sinhetsiak.
EZ Man I 67.
Zeren nola borondate gaixtoan eta malizian ostinatuak, gogortuak eta itsutuak baitaude.
Ax 603 (V 387).
Hartan obstinaturik egoiteko.
Tt Arima 25.
Santua bere eztakidizu / orregaz baliadu, / baia zu obstinadu.
BBizk 37.
Pharao ostriñaturik dago.
Urt Ex 8, tí.
Pekatuan ostinatzea edo gogortzea.
Gco II 6.
(os- Urt IV 417, Ht VocGr). (Part. en función de adj.). "Immobile, ostinatua" Ht VocGr 373.
Malizia obstinatu eta deliberatu batez.
Lç
ABC
I 5v.
Alabaña obstinatu / hek batera antsia.
EZ
Eliç
171.
Inorantek eta obstinatuek.
Harb 230.
Ostinatuaren, gogortuaren, itsutuaren eta ezansiatuaren bekhatua.
Ax 99 (V 68).
Bekatorerik obstinatuenek.
Hm 228.
Haien dizipulu obstinatiak.
Tt Arima 83.
Jendaki ostinatu hau harekin uztea.
ES 172.
Daude ostinatuak bere kostunbre gaixtoetan.
BaztSerm1
360.
Libratu / oste khexos, ostriñatu, / haren ausikietarik.
Gy 187.
Hacer obstinado.
Deabruak zenbat arte gaxto enplegatzen dituen, bekhatuan eror-arazi dituenak behiñ bethikotz gal-arazteko eta ostiñatzeko.
He Gudu 162.
Biziyo hunek oztriñatzen, sorhaiotzen du.
Mih 23.