odoleko
(c. sg. A; Añ, Hb, Zam Voc
).
Consanguíneo, pariente consanguíneo.
"Consanguíneo"
, "descediente" Añ.
Cf. ejs. de -(r)en odoleko ('de la familia, del linaje de') s.v. odol (2).
Bere odoleko ta adiskiden saltzallea.
VMg 51.
Zelango lagunagaz izan tzan: [...] aideagaz, nai odolekoagaz nai oratuagaz.
Añ
EL2
147 (Harriet transcribe erróneamente odolezko
).
Erbesteko ezagun, adiskide ta odolekorik geienak alde egieben.
Ag Kr 59.
Gauza ona zeritzon odolekoai begiratzea.
Ag G 264.
Adiskide edo odolekoren bat bide da.
Zait Sof 41.
Odolekua zein dan itandu amari; ez aitari.
(V-m).
EZBB
II 74.
Etxe hori, lehenagotik ere, ez zuten batere arrotza Belarre ta Bidarteko odolekoek.
Larre ArtzainE 93.