ohiturakor
Moral.
v. ohikor.
[On-oidadeak izan leitekez] oiturakorrak, eta oneek dira, oituren ontasunerako diranak.
Itz Azald 180.
Griña txarrak eta pekatuak, on-oidade oiturakorren bitartez kendu eta azpiratu.
Ib. 202.
OHITURAKOR-EZ.
Inmoral.
Azken zorionekoa mirarien bategaz edo laguntasun guztiz andi eta oiturakor-ezagaz jaritxi eta alkantzau gura dabeenak.
Itz Azald 84.