ontzaile
1.
(H),
ontzale (H),
honzale,
huntzale.
Compositor, que compone.
Euskara / kobla honzalen eskuetara.
O Po 47.
Kantore huntzale hizalakoz düka hartzen banitate?
ChantP 384.
Nehon ere ez izanez / bertsu hoien huntzalerik.
(BN).
A EY IV 41.
"Papogorriaren buztana" izendun poema bildumaren ontzailea.
Mde Pr 245.
Eskual-lurrak badu su eta lore: / Amets, argi, kantu eta intzire. / Pertsu ontzaileak nun ote dire?
Iratz GH
1967, 84.
Kobla ontzalek on dute zerbaitek iratzartzea.
Herr 4-1-1969 (ap. DRA
, s.v. ontzale
).
Bertso paperen ontzaileak bertzen teknikaz ber-beraz baliatzen dira.
Lf ELit 41.
2.
(Lar, H (+ -ale)).
"Beneficiador, ontzallea
"
Lar.
"Garant. Badut ontzaile, j'ai qui garantisse"
H.
3.
(H),
ontzale (H).
Abonador, que echa abono.
"
Lur ontzaile handi, grand bonificateur de terres. Eltze ontzalle ederra, excellent (bel) assaisonneur de pot au feu"
H.
Zugaitza da ontzalea. Zuaitzik ez bada inguruan giro txarrak datoz, lurra elkortu egiten da.
Munita 16s.
Zu bazira arimako biziaren erabiltzale, ni naizela bizi haren piztaile eta ontzaile.
Larz Othoizlari
38 (1964) 6.
Hau aspaldian lantu lurraren barnagotik iraule eta ontzaile.
Ardoy SFran 326.
4.
ondutzaile.
Santificador.
[Grazi oni] esaten zaio deuntzallea edo ondutzallea, gizona ondutzen dualako [...] santu edo deun egiñaz.
Inza Azalp 45 (v. tbn. 137).
5.
(H),
ontzale (H).
Curtidor.
"
Larruontzallea, -tzailea, -tzalea, corroyeur, tanneur"
H s.v.
larru-.
Simon zeritzan larru-ontzalle edo kurtidore baten etxera.
Lard 497.
Larru-ontzalle arlote beartsu batek.
EgutTo 9-2-1919 (ap. DRA
).
Ots aundiko larru-ontzaille ta arrai-gazitzaille batzuk.
Mok 5.
Larru-ontzalleak irabazten zutena.
EAEg 15-2-1937, 1069.