orritu
1.
(V-gip; Lar, H (+ h-))
Ref.:
Iz UrrAnz;
Etxba Eib;
Elexp Berg
.
"(Llenarse de) hoja"
Lar.
"Echar nueva hoja. Paguak orrittu dira aurten beste urtetan baño goizago
"
Etxba Eib.
"
Ikusikozu sagarrak orrittuta gero izotza eitten badau
"
Elexp Berg.
.
2.
Laminar.
Ortarako urrea orritu ta orriok ari egiñik, [...] eundu zitun.
Ol Ex 39, 3 (Ker urre-orriak egin).