osagaitz
1.
(V ap. A Morf 188
; H),
osagatx (V-arr-oroz-m ap. A),
osakaitz (V-gip ap. Iz
ArOñ
),
osakatx (V-m-gip ap. A
).
Difícil de curar; incurable.
"Difficile à guérir. Itxutasun osagaitza, aveuglement (moral) difficile à guérir. Eritasun, min, zauri osagaitza, maladie, mal, plaie que l'on a pein à guérir"
H.
Izan leike erdalkerien arrak iota dagozan orrek osakaitzak edo eziñ osatuak izatea.
A Ezale
1897, 409b.
Ez uste izan gure Euskera laztana ain gaiso ta osakatxa dagoanik.
A Ezale
1898, 306a.
2.
"Difficile à réparer, à rétablir en son intégrité, en un bon état"
H.