otailu
(-all- Lar→H).
"Escultura"
, "entalladura", "gravazón, escultura", "talla, escultura" Lar.
Ene anaiak, otallu baten / ingurura arin guazen.
AB AmaE 120.
Batez ere Mariaren zerura igoerako otallua txit da atal ona.
Ag EE
1895b, 74.
Ignaziyo deun beraren otallu ederra [plazaren] erdiyan dubala.
IPrad EEs
1915, 104.
Margoak ateratzen, otallua (eskultore [sic], Novia de Salcedo) ezartzen.
Ayerb EEs
1915, 104.