otamen
1.
(Lar, H).
"Comida que se da para algún tiempo"
Lar.
"Hatería, hato, provisión de pastores para una semana"
Ib.
Cf. OGI-AHAMEN.
Etzaitela deskuida baliátzeas pálo ta otamengártas, zein orgátik deitzen da Biatiko.
LE Urt (ms.) 41v.
Eman zaigu bidéko otámen gisa.
Ib. 93v.
Artzaingoan (artzaintzan) ere ibilia naiz [...] ilean 50 dollar ta otamena saritzat nituela.
A Ardi 3.
2.
Bocado.
v. ahamen.
Jaun hau da, bokadu egiñik otamen batean, zure barreneko gelan sartu nai duena.
Mb JBDev (ed. 1751) 286 (ed. 1747, 286 ots-amen
).
Jakiña da oletako otamenen ondoan mutur-zuri asko gogotik bazabiltzala.
Lh Yol 10.
Ogia erratilluan busti zuen ta Simonen seme Yuda Iskarioteri eman zion. Otamen orren ondotik sartu zan Satan orren baitara.
(Io 13, 27).
Ir YKBiz 443 (Lç ahamen
).
Otâmena (jatekoa) artzekoan.
"Su bocado"
.
Or Eus 12.
Emen ere, aldareko otamen txuri ortan nonai zeukanagu.
Or QA 202.
3.
(
V, AN, Sal, R)
Ref.:
A;
A Morf 72;
EI
382
.
"Bocado, merienda ligera entre horas"
A.
(AN-ulz, B)
Ref.:
A; Iz Ulz; Izeta BHizt2.
Desayuno; almuerzo de media mañana.
"Lo que sucedió a tiempo de tomar el otamen dicho Lázaro, que serían las diez y media"
(Cizur, 1765).
LexHNav
I 121 (en el mismo doc. se dice "fue a tomar el bocadillo a dicha casa").
"
Belaian egin ginuen otamena
"
Izeta BHizt2.
Cf. VocNav: "Almuerzo que se come a media mañana (Tierra Estella, Araquil, Cuenca)".