otarrain
1.
(Lar, Añ, Dv, H (+ -th-), A, FauMar
130),
hotarrain (Gèze (-añ), H (-th-), A, Foix ap. Lh.),
otarrai (H),
otearrain.
Langosta de mar.
"
Otarrain (V?, G?), hotarrain (S?), langosta de mar"
A (que cita el ej. de Dial).
"
Otearrain, langouste"
Lf GAlm
1957, 33.
Otarraina ere berdea da berez, baña egostean gorritzen da.
It Dial 19 (Ur otarrain, Ip hotarrañ; Dv kamartza).
Zeintzubetan arrapatzen diran ugari zirlak, ostreak, otarrainak [...] eta beste asko oei darraizkiotenak.
Izt C 204.
Boskarren otarraina (langosta) mai-gainean utzita.
A Ardi 48.
Arrain estalgidunak ditu hazten; hala nola [...] zamarrak, amaratzak, kamartzak eta otharrainak (langoustes).
Herr 31-12-1959, 2.
Oinik busti gabe otarrainik ez.
EZBB II 77.
2.
+
otarrai.
Langosta (insecto).
"En Vizcaya [...] se llama otarraiña un insecto que se cría entre árgomas, y que parece marisco, esto es, langosta de tierra. Hace poco la oí en el pueblo de Berriatúa [...]. En Guipúzcoa se dice otarraia
"
(20-9-1857). Ur Carta a Bon BAP 1954, 259.
Otarrainak (langosta) kalte izugarriak egin ei dauz Erri onetan [Argentinan]
.
Ezale
1897, 23b.
OTARRAIN NABAR
(Lar; -
rr
ai H). "Lobagante, especie de langosta marina" Lar.