(En casos locales de decl. sing.).
Tiempo de después de la oración.
Eta othoitz ondoan, dakianak irakurt zerbait saintürik.
Bp II 53.
Otoitzean aunitz demaiguzu, ta otoitza baiño len onik artu badugu, Zugandik artu dugu; otoitzondoan ori ezagutzea ere bai.
Or Aitork 281.
(Como sust. pleno).
Otoitz-ondo onek / ba du goxo-litsa.
"Rato que sigue a la oración"
.
Or Poem 518.