otoizleku
(Añ),
otoitz-leku (-th- T-L).
Lugar de oración; oratorio.
"Oratorio, para hacer oración"
Añ.
"Oratoire, chapelle"
T-L.
Desertua, / arren, den egin dezazu / ene othoiz lekhua.
Arg DevB 49.
Itzik esan gabe, otoitz-lekura joan zan.
Lard 148.
Elgarrekilako othoitz-lekutzat zaukaten barneño hau.
JE Ber 62.
Behin batean, othoitz-lekura gindoazela, neskame bat atera zitzaigun bidera.
IBk Act 16, 16 (IBe otoizleku
).
Erdiarotik heldu zaigun beila xaharra, Jondoni Jakobe edo Jakueren Galizia hartako otoitz-lekurat.
Larre ArtzainE 322.
v. tbn. Gerrika 249.