ostargi
1.
(V-gip, G-azp, AN-larr, L-ain; Lecl, H (V, G)),
oztargi (V-gip, G, AN-larr; Lar→H)
Ref.:
A (ostargi, oztargi);
Iz
ArOñ
.
Claridad del cielo.
"Crepúsculo"
Lar.
"Vislumbre"
Ib.
"
Ostargixa badator, comienza ya a amanecer"
Iz ArOñ.
.
Nere ost eder onek, nundikoak ote ditu beronen ostargia illundu dieten odei beltz-beltz malkotsu oiek?
A Ortzuri 122 (v. tbn. 118).
Sor bekio buruan zeruko argitasuna, Jaunaren ostargi ederra.
A Ardi 109.
Zidarra ur-gañak dirudi... / Ur-gaña ikutuz, geldi-geldiro, / Lau egazti luma-zuri... / Dana oztargi itsaso-gaña / Nola ez maite eder ori?
EG 1952 (9-10), 3.
2.
"
Oztargi (V-m), rayo del sol"
A.
OSTARGIAN.
"Entre dos luces, oztargian" Lar.
Bere irudi bizi batzuen atzetik agertzen da misterio andien sakontasuna, bere ipui-esakera batzuen azpian ikusten da ostargian bezela espirituko egia.
Ag Serm 205.