panpatu
1.
(B ap. A
; Dv, H (+ ph-)).
Golpear(se).
"Donner ou recevoir des coups"
Dv.
"
Atheek, leihoek panpatzen dute haizearekin, les portes, les fenêtres battent avec grand bruit [...]. Ongi panpaturik ioan ziren, ils s'en furent bien battus"
H.
Bere emaztea panpatzen zuela noiz-nahi.
Zerb Ipuinak 129.
Azkaingo bokata-xuritzaileek zertako panpatzen dituzte harriari kontra mihise, atorra eta gaineratekoak?
Egunaria 28-1-1973 (ap. DRA
).
2.
"(L-ain), apelmazar"
A.