otsotarte .
(En casos locales de decl. sing.).
Compañía de lobos, sitio donde hay lobos.
Otso artean dauden ardien antzera.
Ir YKBiz 197n.
Ona nerauk zigordaze ardijaik otsotartetara letz.
Arriand Mt 10, 16 (Ker, IBk, IBe otso artera, Ol, Or otsotartera; Lç otsoén artera, Leon otsotarat).
(Como sust. pleno).
Ardi txar eroa noiznai errebelatu ta otso arte gaistoan sarzen da.
Mb IArg I 312.