zainartatu
1.
(
Hb;
-nh- L, BN-baig ap. A
;
Hb,
Dv,
H) .
(Vb.).
Dislocar(se), torcer(se).
"
Uste ukhan dut eroriko hortan zangoa hautsi niila; halere eztut zainhartatu bezik (BN-baig)"
A.
Eta iztar-giltza Yakobi gizon arekin burrukatzean zañartatu zitzaion.
Ol Gen 32, 26 (Urt bihurtu, Ker lokatu, Bibl idoki, BiblE koloka jarri).
Ibil zuzen zuen oinekin, herrena zainartatu ez dadin, sendatu baizik.
IBk He 12, 13 (Dv maingutu
).
Burni-azal zabalduak, isladura-bilgailutan trinkotutako enbor hertsiak, berriro hutsunera bihurtzen dute. Orduan, zainartatuaz, urrutira jaurtikitzen du bere zama gorria. "Se distiende". MEIG IX 125 (en colab. con NEtx).
2.
(L, BN-baig ap. A
) .
(Sust.).
Luxación, dislocación.