(L, BN, S ap. A
; SP, Dv, H),
edasle (SP, Lar, Hb, H, A). (El) que habla, hablador, charlatán; orador.Azkue da la indicación (V, arc. , S) y cita el refrán de Oihenart. Eztituk solament alfer egoile, baina edasle ere, [...], behar eztiraden gauzéz dadasatelarik. LçTim 5, 13.
Zer erran nahi du edasle hunek?LçAct 17, 18 (He erasle; TB hitzuntzi, Dv elhuntzi).
Presuna bat dela erasle handi, minzatzaille, aha-zabal, hitz mitzti, elha berriti eta salhati. Ax 538 (V 346).
Edasle handia ezta bethi minzo egia. OPr 570.
Erasle eta kritikari, baita hanbat nausitxo, / Egintza ororen gaiñean dutenak errateko. "Babillard"
.Gy 85.
Erasle lañoegi. "Parleur"
.Ib. 177.
Aditzale guziak, itxuraz bederen, erasle izurritsu hekien alde agertuko dire. ArbErlis 245.
azpisarrera-1
ERASLE-EDER.
Orador. Demostenez, erasle-eder eta philosopho handi hura. AxIp 201.