Cielo, lugar de los bienaventurados.
(Neol. creado por Arana Goiri en 1897, de deun o done 'santo' y oki 'lugar'; v. AG 1894).
Donoki edo Zerura eltzeko.
(1897). AG 1057.
Zeure gurea egin bedi donokijan lez ludijan be.
(1901).
Ib. 1914.
Itxaromen senduaz ta mattamen sutubaz Zeuregatik il eta aldijoro Zeurekin Donokijan bizi nadintzat.
Eleiz GDBidea 32.
Ixanik donoki ta / Lurreko bakaldun, / Aska baten billoxik / Orra nun daukagun.
Enb 82.
Yarraitzen zendulako / Donoki-bidia.
Ib. 205.
Donoki (zeru) egarriya, ixia, eresia, ludian naigabea izatetik sortzen da.
Ayerb EEs
1912, 178.
Erbesteko landara da zoruna ludian [...] / donokiko baratza da bere aberria.
GMant Goi 30.
Donokiaren argi / zan argi eder ura. / Donokira bai zoan / gure neskatilla.
TP EEs
1927, 32.
Donokitik dakartzut gaur berri gozoa!
Loram 40.
Arimak urruti bezela erdi-ikusten duen "donokiraiño" iritxiko dira.
Onaind ( in
Gazt MusIx 157
).
DONOKI GOI.
Cielo.
Baña donoki goyan sortu dan abots leuna / neure entzumenera datorrela dantzut.
GMant Goi 30.
DONOKI-LUR .
(Pl.).
Cielo y tierra.
Donoki-lurren Yaun ta Yabeak / beren Amatzat autua.
GMant Goi 111.